Nur Zişan Akan yazdı:
Kitabın anlatımı oldukça sade olmasına rağmen vermek istediği mesaj hatta mesajlar oldukça güçlüydü. Amerikan’ın Maycomb adlı küçük bir mahallesinde büyüdüyseniz oranın kurallarına göre yaşamak zorundaydınız. Beyazların üstünlüğünü kabul edip, siyahileri insan olarak görmemeniz gerekirdi. Ne kadar haklı olursanız olun sırf teninizin farklı olmasından dolayı her davayı kaybetmeniz gerekirdi. Belki haklı olduğunuza inanırlardı ama yasalar gereği suçlu bulunurdunuz. Herkesin eşit olduğu söylenilirdi ama bazılarımız diğerlerinden daha zeki, bazılarımız doğuştan kazanılmış daha fazla olanağa sahip, bazılarımız daha iyi yemek yapmaktaydı. Ama bu ülkede insanlar ancak tek bir durumda eşit yaratılmış kişiler haline gelebilirdi. Zenginin yoksulla, budalanın Einstein ile eşit sayılabildiği tek kurum vardı oda hukuk kurumuydu. Ne yazık ki bu mahallede jüri üyeleri doğru olanı yapmayı değil, doğru bulanını yapmayı seçiyorlardı. Eğitim sistemi kalıplara bağlı olarak yürütülüyordu. Okula yeni başladığında okumayı bilmene rağmen okumana izin verilmiyordu çünkü okumayı bir sonraki sınıfta öğrenmek gerekiyordu. Küçük bir kız çocuğuysan pantolon giymen, sokakta oynaman, erkekler gibi hareket etmen yanlıştı. Bu mahallede kadınlar güzel elbiselerini giymeli, sokakta erkekler gibi oynamamalı, hanım hanımcık olmalı, kadın gibi davranmalıydı. Kadın sayılman için gerekli olan davranışları kim belirlemişti? Herkesin istediği davranışla kendini bulması ve ona göre davranması gerektiği yok sayılıyordu. Bu hayatta insanların hepsi insandı. Yalnızca tek bir tür insan olmasına rağmen insanlar birbirleriyle geçinemiyorlar, hepsi birbirine benzemesine rağmen özel bir çaba harcayarak birbirlerini aşağılamaya doyamıyorlardı. Belki de yapmaları gereken tek şey kendilerini onun yerine koymalarıydı ama başaramıyorlardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder