Sokaklar vardı. Bir de bu sokakların adları... Ha, bir de sokakta yaşayan insanları unutmamak gerek! Her biri, bir yerde biterdi ve diğerine kucak açardı. Her sokak diğeriyle arkadaştı, dosttu. İnsan, sokakların birine adımını attığında muhakkak bir diğerine açılan bir kapısının olduğunu bilirdi. Tam böyle düşünürken aklıma çıkmaz sokaklar geldi. Sahi neydi bu sokakların derdi? Her sokak bitiminde bir yenisi başlamaz mı? Neydi bu sokakları diğerlerine küstüren? Bir dertleri mi vardı? Yoksa onlar da insanlar gibi bazı şeylere küsüp kendilerini diğerlerinden soyutlamışlar mıydı? Bunların hikâyesini öğrenebilmek için içlerine girmek ve orada biraz yaşamak şarttı...
Tebessümün Ölümü Yusuf Özlem Yılmaz’ın kaleminden... Sürükleyici bir roman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder