Zemheri

 Önceden, insanın kaderinin yine o insanın kendi 

elinde olduğuna inanırdım. İnsan ancak yaşadıklarıyla, fikirleriyle, sözleriyle kısaca yine kendisiyle kendi hayatını çizer sanırdım. İnsanın karşısına çıkmış olan her durumun aslında yaptıklarının bir sonucu olduğunu zannederdim. Bu aslında gerçek değil, bir temenni imiş. Hepimiz aslında dengesiz bir dengenin üstünde yürümeye çalışan sirk çalışanlarıymışız. Hepimiz, birbirimizin nedenlerinin sonuçları olan insanlarmışız…

Hal böyle olunca, aslında almış olduğumuz her karar 

bizimle birlikte başka insanları da ilgilendiriyor. Aslında çizdiğimiz o resimler yalnızca kendi hayatımızın resimleri değil, arkadaşlarımızın, ailemizin ve hiç tanımadığımız insanların resimleri. Ve unutmamalıyız ki kendi boş sayfamızı da yalnızca kendimiz doldurmuyoruz. Bu sebepten dolayı çok basit olarak düşündüğümüz herhangi bir karar alırken bile, alacak olduğumuz bu kararın sonuçlarının yalnıza kendimizi değil, başkalarını da ilgilendirdiğini unutmayalım. 

Yaşadıklarımızdan ziyade, yaşattıklarımızı yaşayabilmeye ve hissedilenleri hissetmeye çalışalım…

Bir mevsim geçmiyor ki sararıp solmayayım.

Ne yaz bildim ne kış ömrümce.

Varsa yoksa bir bahardır gönlümce.

Bir bahardır beni benden alır.

Bir mevsim geçmiyor ki sararıp solmayayım,

İçi dışı ben olmuş ise sonbaharın.

Lavanta kokularından kalmamışsa eser,

Güz ise gelen ve gelmemişse giden,

Hayali bir maziye gömülüyorken apansızın,

Nafile bir fısıltı, bir ses simama gülümser.

Oldum olası savrulup giderim anılarla.

Ben miyim yoksa hatıralar mı öptüğüm.

Ne garip şeydir yine yine her mevsim,

Beni benden alır bir yere götürür.

Gün gün geçenler bu saniyeler midir?

Ürkek gecelerin çocuksu yalnızlığınca.

Nasıl bir yanılsama, aynamda öylece durur,

Duraksız seyreder gözlerin dalgınlığınca.

O ben midir, yoksa benden midir?

Gerçek mi yahut gölgem midir.

Duyarsız değildir kendi aksine

Delirir de söylemez kendi aklınca.

Kim anlar halimi fotoğraflardan başka.

Bir fotoğraftır ölmeden yaşadığım yer,

Yahut durmadan sevdiğim ve güldüğüm.

Bir fotoğraftır, beni benden alır.