Okul Kapısı... Muş’ta bir köy öğretmeni olan Ercüment Züngür’ün kaleminden... Bir köy öğretmeninin gözünden köy yaşantısını öyle güzel öyle doğal bir dille anlatmış ki...
“Gördüm, sırtında çantası, giymiş kendini sımsıkı saran montunu ve montun altından sarkan mavi önlüğünü… Siyah potinlerini giymiş, üşümemek için el örmesi çoraplarını dizine kadar çekmiş, ellerini ah minnacık elleri nasılda sarmış annesinin tel tel, ince ince ördüğü o eldiven. Küçük öğrencim, yavrum, umudum… Yeşil çift taraflı tarakla taranıp örülmüş saçları, nede güzel olmuş kızlarım. Şekilden şekle saçları taranmış oğullarım ne de beyefendiler…
Annemin bohçamıza koyduğu peynir, ekmek ile biraz çay, biraz şeker, yağ… Güneşin batışına kadar geçen sürenin; biraz mutlu, biraz mutsuz ve çokça yağmurlu geçmesi… Süreç tabii ki bu şekildedir ama süreklilik içermez, köydesin köyde iş bitmez, kimsenin net bir görevi yoktur. Akşam sana yemek hazırlayan annendir; yıkanasın diye tandırda suyu ısıtmış, kıyafetlerini yıkamış, yatağını sermiştir… Bunlar sadece sana özgü gelişmeler değil, her kardeşin ve hatta ailedeki herkes için geçerlidir. Bir tane anne olur ama on kişi için de on farklı işi olur. Sabah yemeğini ve bohçanı hazırlayan annen, bir bakarsın seninle koyunları otlatmaya yada tarlaya yardıma gelmiş. Dedim ya iş bölümü kesin değildir; bitiş vakti geldiğinde neyin çobanı isen onu başkasına bırakırsın... “
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder